دشمن با یک کودتای از پیش طراحی شده به خانه امیرالمومنین حمله کرد

و بعد از آن بی شرمی ها به ساحت لاهوتی عصمت الله الکبری ، "دستگیرِ عالمیان" را دست بسته

به سمت مسجد بردند

تا به اجبار از او به نفع خلافت ابوبکر بیعت بگیرند و بعد از اینکه به مسجد رسیدند

و حضرت خودش را در میان دشمنانش دید که با زور شمشیر و تهدیدِ قتل سعی در بیعت گرفتن از او دارند تسلیم شد

و اجبارا بیعت کرد

در حـــالــی کــه ...

این یک اشتباه معروف تاریخی است که متأسفانه به خاطر اطلاعات ضعیف محبین امیر المومنین شایع شده

و تبدیل به یک اتفاق مسلم تاریخی شده است .

و واقعیت اینجاست که بعد از آن هتک حرمت بزرگ نسبت به خانه وحی

و دستگیری امیرالمومنین و بردن ایشان به مسجد ، امیرالمومنین به هیچ وجه حاضر به بیعت نشد

و هیچ کدام از تهدید ها و ترس از قتل و فریاد ، کاری از پیش نبرد و حضرت بیعت نکرده به خانه برگشت

و بعد از حدود شش ماه که جریان مُسَیلَمه کذاب (که ادعای پیامبری داشت) پیش آمد

و مسیلمه برای سرکوب کردن مسلمانان و از بین بردن خواستگاه اسلام و قبر نبوی

با شصت هزار نیرو به سمت مدینه حرکت کرده بود

و مدینه به جهت اوضاع سیاسی و نظامی حاکم بر آن به خاطر اتفاقات بعد از رحلت پیامبر آماده نبرد نبود

و اگر مسیلمه به مدینه حمله میکرد دیگه اثری از اسلام و مسلمین باقی نمی ماند.

در این حال بود که امیرالمومنین برای ایجاد آرامش و اتحاد در مدینه و خواباندن تشنجات با اختیار خودشان

و صرفا به خاطر حفظ مصلحت دین با ابوبکر بیعت کردند

و حضرتش اتفاق عدم بیعت و بعد از آن بیعت اختیاری خودشان را در جریان حمله مسیلمه کذاب

در نامه 62 نهج البلاغه این چنین بیان فرمودند :

فَلَمَّا مَضَى ( علیه‏السلام  ) تَنَازَعَ الْمُسْلِمُونَ الْأَمْرَ مِنْ بَعْدِهِ

فَوَاللَّهِ مَا کَانَ یُلْقَى فِی رُوعِی وَ لَا یَخْطُرُ بِبَالِی أَنَّ الْعَرَبَ تُزْعِجُ هَذَا الْأَمْرَ مِنْ بَعْدِهِ (صلى‏ الله‏ علیه‏ وآله‏ و سلم)

عَنْ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ لَا أَنَّهُمْ مُنَحُّوهُ عَنِّی مِنْ بَعْدِهِ

فَمَا رَاعَنِی إِلَّا انْثِیَالُ النَّاسِ عَلَى فُلَانٍ یُبَایِعُونَهُ فَأَمْسَکْتُ یَدِی حَتَّى رَأَیْتُ رَاجِعَةَ النَّاسِ

قَدْ رَجَعَتْ عَنِ الْإِسْلَامِ یَدْعُونَ إِلَى مَحْقِ دَیْنِ مُحَمَّدٍ (صلى‏ الله‏ علیه‏ وآله‏ و سلم)

فَخَشِیتُ إِنْ لَمْ أَنْصُرِ الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ أَنْ أَرَى فِیهِ ثَلْماً أَوْ هَدْماً تَکُونُ الْمُصِیبَةُ بِهِ عَلَیَّ أَعْظَمَ مِنْ فَوْتِ وِلَایَتِکُمُ

الَّتِی إِنَّمَا هِیَ مَتَاعُ أَیَّامٍ قَلَائِلَ یَزُولُ مِنْهَا مَا کَانَ کَمَا یَزُولُ السَّرَابُ أَوْ کَمَا یَتَقَشَّعُ السَّحَابُ

فَنَهَضْتُ فِی تِلْکَ الْأَحْدَاثِ حَتَّى زَاحَ الْبَاطِلُ وَ زَهَقَ وَ اطْمَأَنَّ الدِّینُ وَ تَنَهْنَه‏

بعد از وفات رسول الله در امر خلافت آن حضرت اختلاف شد

و اصلا تصور نمیکردم که مردم این امر را از اهل بیت پیامبر دور کنند

و هیچ چیزی مرا به اندازه بیعت مردم با فلانی ناراحت نکرد

و من با او بیعت نکردم تا زمانی که دیدم مردم در حال برگشتن از اسلام هستند

و در حال پیوستن به دشمن دین خدا

پس ترسیدم که اگر دین خدا را یاری نکنم ضربه ای به اسلام برسد

بیشتر از ضربه عدم ولایت اهلبیت (بنابراین بیعت کردم)